Je ziet overal om je heen de mensen die altijd 'rammen en beuken', altijd 'aan' staan, altijd precies lijken te weten wat ze hier doen op aarde en die - als je eerlijk bent - spiritualiteit en innerlijke processen een beetje belachelijk maken.
Aan de andere kant zie je spirituele mensen die zweverig zijn, ineens enorm zacht gaan fluisteren als ze praten en voor je gevoel niet echt geven om de 'gewone wereld'.
Beide wil je eigenlijk niet... je wilt een combinatie van beide werelden.
Maar je hebt geen idee waar te beginnen om die balans te herstellen (of überhaupt vinden...). Je ziet eigenlijk door de bomen het bos niet meer nu je wilt beginnen met meer spiritualiteit omarmen. Maar ervaart ook dat als je niets met je innerlijke wereld gaat doen, je nooit echt de rust vindt die je zo graag wilt vinden.
Bovendien, stel dat je wél zou durven... Hoe leer je de en/en werelden combineren? Hoe weet je wat bij jou past? Waar moet je mee beginnen?...